Door: Regina Kruisheer

Mijn Elfstedentocht avontuur

Fokuscliënt Regina wilde al een tijdje dolgraag de Elfstedentocht rijden. Met behulp van een doneeractie om de reiskosten te betalen en een flinke dosis lef en motivatie is ze op 14 september het avontuur aangegaan en heeft ze alle etappes in vijf dagen met succes afgelegd!

Lees haar verslag hieronder:

Om in vier woorden te omschrijven hoe mijn Elfstedentocht was: koud, nat, leuk en gezellig! De eerste dag heb ik de volledige etappe gereden van 26 km. De rest van de dagen heb ik de helft gedaan. Dit was tussen de 25 en 27 km in. Elke dag startte de 50 km deelnemers op dezelfde locatie als waar we de dag van tevoren ook hadden gefinisht. Omdat ik de helft van de kilometers reed, startte ik vier dagen lang op een andere locatie met wat andere deelnemers. Deze locatie was ongeveer op de helft van de 50 km deelnemers. Ik ging wel elke dag bij de start van de 50 km deelnemers kijken. En als dat klaar was werd ik met een privébusje naar mijn eigen startlocatie gebracht.

Elke dag kreeg ik bij aankomst eerst wat warms te drinken met iets lekkers erbij. Nadat alle deelnemers van de 25 km zich hadden verzameld, kregen wij het startsein en konden ook wij beginnen aan onze etappe! Elke dag hadden wij (de 25km deelnemers) twee stoplocaties. Een stoplocatie is een locatie waar je even pauze kan houden. Bij de eerste stoplocatie (dit was vaak wanneer we 10 à 12 km hadden gereden) kregen we iets warms te drinken en konden we onze lunch opeten. Zodra je klaar was mocht je weer vertrekken. Bij de tweede stoplocatie kon je een snelle hap nemen (vaak een banaan of een Snelle Jelle) en wat drinken. Bij elke grote stoplocatie (waar we vaak gingen lunchen en/of waren gestart van de 25 km) kreeg je ook een stempel als bewijs dat je daar was geweest.

De eerste dag was het weer redelijk goed. Er stond wel wat wind, maar het was droog en de zon scheen. Helaas bleef dit bij die éne dag. De rest van de week hebben we flinke buien gehad. En wanneer ik zeg flinke, bedoel ik ook echt flinke buien. Ze waren niet lang, maar wat eruit kwam was zoveel en zo hard dat je al na tien seconden compleet doorweekt was. Ook hadden we erg harde wind. Een aantal deelnemers zijn door deze harde wind omgewaaid. Gelukkig is er niemand ernstig gewond geraakt en bleef het bij schaafwonden. Ook ben ik gelukkig niet omgewaaid, maar ik had soms wel moeite om mijn stoel recht op het fietspad te houden. Gelukkig scheen de zon af en toe tussen de buien door. Het was door deze regen en wind ook behoorlijk koud. Ik had alle dagen vier lagen kleding aan en tijdens een van de finishdagen heb ik bij een winkel een warme muts gekocht. Mijn oren vroren er zowat af!

De omgeving waar we langskwamen was wel erg mooi. We zijn langs de dijk gereden met een prachtig uitzicht op de zee. We hebben vele en zeer grote weilanden gezien. Op deze weilanden had je echt veel mooie paarden, koeien, schapen en zwaluwen. Op mijn laatste etappe dag heb ik een paar keer meegemaakt dat er een groep zwaluwen een stuk met mij mee vlogen. Dit vond ik echt fantastisch om te zien! Dat er een groep wilde vogels een stuk met mij mee vlogen als een soort aanmoediging. De dorpjes waar we doorheen kwamen namen je mee naar het verleden. Helaas heb ik van deze dorpjes niet veel kunnen zien (mede door de regen) want ik moest voor een bepaalde tijd finishen.

Tijdens elke finish werd je met luid gejuich en geklap binnen gehaald. Ook werd er vlakbij de finish het autoverkeer stil gelegd zodra er een deelnemer aankwam, zodat wij als deelnemers ongehinderd over de finish konden komen. Op de laatste finish dag heb ik toch wel de mooiste finish gehad. Ik was deze dag de laatste die over de finish kwam. Dit kwam omdat er twee deelnemers problemen hadden met hun accu en oplader. Ik heb mijn oplader uitgeleend aan hun, dit was tijdens onze laatste stoplocatie. Ik heb gewacht totdat ik mijn lader weer mee kon nemen en hierdoor vertrok ik als laatste. Gelukkig Reed een van de deelnemers een groot stuk met mij mee, zodat ik niet alleen zou rijden. Geen seconde heb ik er spijt gehad dat ik als laatste vertrok. Ik heb liever dat ik als laatste finish en dat ik twee deelnemers heb kunnen helpen, dan dat ik veel eerder had kunnen finishen en de andere twee aan hun lot over zou hebben gelaten. Omdat ik de laatste was, reed er achter mij de hele tijd een bezemwagen. Dit was een busje wat toezicht hield opdat alle deelnemers over de finish zouden komen. Zij reden alle dagen achter de laatste deelnemer aan van start tot finish.

Bij aankomst van mijn laatste finish werd ik met nog meer gejuich, geklap en getoeter onthaald. Dit gaf mij enorm kippenvel. Toen ik over de finish kwam, kon ik gelijk doorrijden om mijn medaille (ook wel het Friese kruisje genoemd) op te halen. Toen ik deze om kreeg en besefte dat het nu echt klaar was, kreeg ik wel een brok in me keel. Een brok van trots dat ik het toch maar gedaan heb. Vijf dagen lang heb ik tussen de 25 en 28 km gereden. Het was echt een enorme ervaring om dit mee te maken. Ja, het was enorm zwaar, maar ik zou het zo weer doen!