Door Gerrit Jan Tempelman (cliënt)
Gezegende gezelligheid
Ieder jaar weer maak ik donkere dagen door. Heus niet alleen in december hoor. Dan is het juist vaak helder in mijn hoofd. Maar als de zon hoog aan de hemel staat, kan het kippenvel me zomaar op de armen blijven staan. Terwijl iedereen zich kleedt tegen de kou, breekt mij soms plotseling het zweet uit. En wanneer anderen naar buiten gaan om te genieten van het mooie weer, zit ik soms binnen achter het raam. Met mijn hoofd naar beneden. Opgesloten in mijzelf.
Op deze momenten blijkt het een waar geluk dat ik geen dag zonder anderen kan. Iedere dag weer moet ik de deur van mijn huis opendoen, of ik nu wil of niet. Keer op keer moet ik andere mensen bij mij binnenlaten en diep in mijn nabije omgeving laten doordringen. Ik moet praten, terwijl ik eigenlijk niets wil zeggen. Gelukkig maar. En wel zo gezellig. Want andere mensen kunnen licht in je leven brengen. Met een vriendelijk woord, een snelle grap of een stilzwijgend teken van begrip. Juist ook tijdens deze Kerstdagen. Want ik ben nu eenmaal niet de enige op deze wereld. Niet de enige levende die zich ineens een beetje leeg kan voelen. Alleen of met zijn allen. In een verstild huis of in een kamer vol met lieve dierbaren.
Daarom is het goed dat ik om mij heen veel mensen zie die er voor mij willen zijn. Ik mag mij dan soms eenzaam voelen, maar ik ben in ieder geval nooit alleen. Mede dankzij de assistenten van Fokus, die op afroep zonder mopperen voor mij klaarstaan, zelfs als ik eigenlijk even niet op hen zit te wachten. Deze medewerkers gaan vandaag weer met plezier voor mij aan de slag, ook al is half Nederland vrij. Voor zulke mensen zou je met Kerst bijna thuis willen blijven. Wat een zegen.