Het zit in de familie

Annie Pijnenburg is 69 jaar oud en werkt al 19 jaar bij Fokus Den Bosch Amsterdamstraat. Vanaf haar vijftiende kwam ze al in aanraking met het werken in de zorg. Vanaf haar 35e werkte ze bij de thuiszorg. Daar kon je maar weinig tijd nemen voor de cliënt. Ze dacht, als ik iets wil veranderen dan is het nu de tijd om dat te gaan doen. Zodoende kwam ze via een advertentie bij Fokus Den Bosch Amsterdamstraat terecht.

Iris van Liempt is 17 jaar oud, is het nichtje van Annie en werkt sinds begin juli 2019 als ADL-assistent bij Fokus Den Bosch Amsterdamstraat. Ze volgt de opleiding Maatschappelijke zorg niveau 4. Iris kwam al jong in aanraking met Fokus door het werk van haar tante. ‘Mijn tante attendeerde mij dat ze bij Fokus altijd wel mensen nodig hebben, ik had op dat moment een baan nodig en heb toen online gesolliciteerd. Zodra ik 17 jaar oud werd, mocht ik beginnen met werken als ADL-assistent.’

Opleiding

Annie heeft tijdens haar periode bij de thuiszorg de opleiding helpende gevolgd. Eenmaal bij Fokus heeft ze ook alle opleidingen doorlopen die haar werden aangeboden. Daarnaast heeft ze bij de plaatselijke ROC ook een zorgopleiding gevolgd. De interne opleiding bij Fokus heeft ze altijd als heel fijn ervaren. ‘Vooral de belevingsdag is mij erg bijgebleven en vond ik een goede toevoeging, het is jammer dat dit er nu niet meer is. Dit zou namelijk wel goed zijn voor ADL-assistenten voor de ervaring.’ Naast ADL-assistent is Annie meer dan 10 jaar mentor geweest en heeft dit altijd met veel plezier gedaan. Zo heeft ze ook elk jaar de cursus gevolgd en zat ze in de transfercommissie.

Iris start binnenkort met de interne opleiding, ze ziet dit als iets positiefs dat dit door Fokus aangeboden wordt. Het kan een herhaling zijn van wat je op school hebt geleerd, maar ook een verbreding. ‘Ik zie het werken bij Fokus als een goede voorbereiding op het werk voor later, ik vind de afwisseling erg leuk, geen dag is hetzelfde. In het begin vond ik het wel ongemakkelijk om bij de cliënt thuis te komen, in zijn of haar privé-omgeving. Dit voelt toch even anders dan wanneer cliënten in een woongroep wonen. Iedere woning bij Fokus heeft zijn eigen sfeer, ik kan mij snel aanpassen aan de situatie en aan de behoefte van de cliënt.’
 

Goede ADL-assistent

Volgens Annie moet een goede ADL-assistent vooral goed kunnen luisteren naar de cliënt, je moet goed weten waar je mee bezig bent. Annie ziet haar cliënten niet als gehandicapten. Ook neemt ze haar werk niet mee naar huis en neemt ze dingen van thuis niet mee naar haar werk. ‘Als ADL-assistent moet je bereid zijn om voor anderen mensen wat te doen en dan is het al gauw goed. Het belangrijkste is dat je met plezier naar je werk gaat.’ De meeste voldoening haalt Annie uit haar werk door de cliënten op een informele en persoonlijke manier te benaderen, als een broer, zus, een goede buur en niet als een zoveelste cliënt. ‘Ik creëer geen afstand naar de bewoner, ik voel mij als een gelijke.’

Op de vraag waarom Iris koos voor een baan als ADL-assistent, antwoordde ze: ‘Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in het werken in de zorg en in de bewoners achter de deuren van Fokus, je krijgt er veel voldoening voor terug.’ Toen Iris nog op de basisschool zat, gaf ze een keer een spreekbeurt over Fokus. Hier was ook een cliënt bij aanwezig. Ze had dus op jonge leeftijd al een goed beeld gekregen over wat het werken bij Fokus zoal inhoudt.

Verschil tussen het werk vroeger en nu

Over het verschil tussen het vak als ADL-assistent van vroeger en nu zegt Annie: ‘Het verschil in het werken als ADL-assistent tussen vroeger en nu is dat cliënten natuurlijk veranderd zijn. We kunnen en mogen nog steeds de tijd nemen voor de cliënt, al hebben ADL’ers nu wel meer taken erbij gekregen. De werkdruk is wel toegenomen ten opzichte van vroeger. Zo konden we vroeger bijvoorbeeld bij de Manager ADL-assistentie terecht met problemen en nu moet je het zelf oplossen. Dat is wel een leerproces en zorgt soms voor onvrede bij cliënten en ADL’ers.’

Annie vindt het een cadeautje dat ze dit werk nog kan en mag doen. Ze heeft goed contact met collega’s en cliënten. ‘Ik zie het niet als werk, ik doe dit werk nog omdat ik het nog erg leuk vind. Alle handelingen die ik uit moet voeren zie ik nooit als een probleem.’ Annie neemt altijd de ochtenddiensten voor haar rekening, wat haar goed bevalt. Zo heeft ze ’s middags tijd voor andere dingen en haar kleinkinderen.

Advies nieuwe ADL’ers

Het advies dat Annie mee wilt geven aan nieuwe ADL-assistenten is, dat als je goed luistert en de cliënten je goede aanwijzingen geven, dan gaat het werk vanzelf. ‘Probeer als je ingewerkt wordt vooral zelf alle handelingen te doen, daar leer je het meeste van. De cliënt ziet dan ook direct wat je wel of niet kan.’

In de korte periode dat Iris bij Fokus werkt heeft ze, los van de praktische zaken, al veel over zichzelf geleerd. Volgens Iris is het belangrijk dat een ADL-assistent goed kan luisteren naar de behoefte van de cliënt, ‘je moet de eigen regie niet afpakken. Ook al werk ik er nog maar net, ze behandelen ieder ADL’er hetzelfde, het is belangrijk dat je respect hebt voor de cliënt, dan behandelen ze jou ook met respect.’ Naast dat Iris veel leert over zichtzelf en over het ADL vak, leert ze ook van haar collega’s. Bijvoorbeeld door te vragen hoe zij met bepaalde (lastige) situaties omgaan.