Door: Geert Jan den Hengst

 

Reclame

We keken elkaar strak aan. Heel even maar en voor alle duidelijkheid, wij waren al een tijdje aan het kletsen en keken elkaar daarbij natuurlijk wisselend wel en niet in de ogen. Maar op een zeker moment, toen er vlak na een zin van een van ons even een stilte viel, werd de aandacht getrokken door vier nogal onverwachte woorden. Kennelijk bracht dit bij ons allebei een soort van schokeffect te weeg met als gevolg dat wij met onze ogen bij elkaar bevestiging zochten.

 

Op de achtergrond was Radio 2 te horen. Het geluid had tot dan toe een bijna onopvallende bijrol gespeeld. Ondertussen was het kennelijk in Hilversum weer tijd voor reclame geworden. ‘Hoorde ik dat nou goed?’, zei ze. Dat was zeker het geval, want ik had dezelfde, verbazingwekkende woorden ook opgevangen. ’Maar dit heb ik nog nooit eerder gehoord. Hoelang bestaat dit al? Haar verwondering was heel goed te begrijpen. Het was overduidelijk op de radio te horen: Fokus maakt het verschil.

 

We waren aan het praten, maar waarover weet ik niet meer. Op zulke momenten komen er allerlei onderwerpen ter sprake. Van bloedserieus tot de meest onbenullig ongein. Trouwens, er waren twee ADL-ers op mijn slaapkamer aanwezig. Zoals vrijwel iedere ochtend onderging ik het voor mij overbekende ochtendritueel van douchen, aankleden en ontbijt. Hoewel dat tegenwoordig iets minder vanzelfsprekend is vanwege het personeelstekort. Er wordt dan uit overmacht overgegaan op vaststaande looproutes. Het ritueel kan dan alsnog doorgaan, hoewel douchen dan moet plaatsmaken voor wassen op bed en er misschien slechts één zorgverlener aan mijn bed staat. Maar dat nu even terzijde. In de situatie van dit verhaaltje richtte ik mij feitelijk alleen op die ene medewerkster. Waarom? Daarom! Gewoon toeval, niets persoonlijks.

 

Bij ons allebei was er meteen de vraag of het hier zou gaan om onze Fokus? En zo ja, sinds wanneer doet Fokus aan landelijke reclame op de radio? Binnen een uur was het mij dankzij Google duidelijk. De betreffende slogan leidde mij naar de site van Bergman oogzorg klinieken. Het was Fokus met c. Elders in Fokusland, of zelfs in mijn eigen project zullen er toch ook andere medewerkers en cliënten zijn die op hetzelfde moment, of een andere keer, vol verbazing dezelfde woorden hebben gehoord. Dit zal bij hen dan toch ook verbazing hebben opgeleverd?

 

Heel Nederland kent een personeelstekort, die binnen alle sectoren merkbaar is. In dat opzicht valt de schaarste Fokus niet aan te rekenen. Of verwijten de juiste term is, dat laat ik even in het midden, maar mijns inziens heeft Fokus nagelaten om bekendheid aan deze bijzondere manier van zorg te besteden.

 

Het is misschien vooral opmerkelijk, omdat ik zelf met het grootste plezier bij Fokus mag wonen en deze wijze van zorgverlening voor mij niet meer dan normaal is. Maar al jaren verbaasd het mij dat er zo weinig bekendheid bestaat over Fokuswonen bij anderen. Na uitleg volgen er altijd meer dan bewonderende reacties.

Misschien vertrouwd men erop dat de reclameslogan Groot geworden door klein te blijven van die ene bank ook op Fokus effect zal hebben.

 

Dat reclame maken geld kost, dat weet ik. Laat staan 20 seconden op de radio.