Privé

Over de intercom werd mij gevraagd of ik tijd heb voor een terugkoppeling. Even later, bij mij aan tafel, wordt mij door mijn contactpersoon verteld dat het team zeer positief op mijn mail had gereageerd. Open, eerlijk, duidelijk. Behalve dat ik dat natuurlijk had gehoopt, had ik dit stiekem ook wel verwacht. Het gaat hier wel over professioneel denken en handelen. Maar enige twijfel was er bij mij ook. Immers, ik kan het mijne hier dan wel van vinden, ik kan niet weten hoe de medewerkers hier werkelijk over denken.

Er werd onlangs aan mij gevraagd of ik nog aandachtspunten had voor het teamoverleg wat toen aanstaande was en waarin ook mijn persoontje zou worden besproken. Waar ik aanvankelijk geen input had, sneed ik ondanks twijfelen op de valreep toch maar dat ene onderwerp aan. Ook al gaat het feitelijk niemand wat aan, tot een bepaalde hoogte zal ik hierbij wel de hulp nodig hebben van ADL’ers. Er zijn overduidelijk aan mij wensen en verwachtingen geuit. Daar wil en moet ik ook wel aan voldoen.

Waarom die twijfel? Is het schaamte? In feite is dit onderwerp heel menselijk, Fokus-overstijgend. Het gaat ons waarschijnlijk niet allemaal aan, maar misschien wel jou en u. Of toch iedereen? Waar en hoe je ook woont, zorgbehoevend of niet. Toch schrijf ik er hier op deze site een blog over. Omdat het mij aangaat en bovenal, juist omdat ik in een Fokuswoning woon. Had ik in een eigen huis gewoond, met al dan niet pgb of anderzijds hulpverlening om mij heen, dan had ik dit avontuur meer dan waarschijnlijk anders beleefd. Het kringetje van zorgverleners om mij heen was dan immers veel kleiner geweest. Toch? Wonen in een Fokuswoning is niet minder dan ook thuiswonen, maar dan met een groter team van zorgverleners om je heen. Is iets privé houden in dat geval minder vanzelfsprekend?

Het leek mij verstandig een eigen schrijfsel te laten voorlezen tijdens de vergadering, om zo het team te introduceren in mijn nieuwe werkelijkheid. Was dit noodzakelijk om te melden? Dat weet ik eigenlijk niet. Belangrijk vond ik het wel. Fijn dat er positief gereageerd werd op mijn bekendmaking dat ik gebruik zal gaan maken van sekszorg en wat dit waarschijnlijk voor hun zal betekenen. Omdat dit voor mij nieuw is blijft het tot nu toe nog wat gissen wat ik van het team zal gaan verwachten. Misschien loop ik achter de feiten aan, maakte ik mij sappel om niets.

Het is waarschijnlijk dat niet iedereen op dit nieuws zit te wachten. Sorry daarvoor, wegklikken mag. Maar ergens denk ik wel te weten dat ik niet de enige ben en ik schaam mij hier niet voor. Al jaren spelen de gedachten zo nu en dan op. Veel vaker! Ik ben niet van beton. Ook ik heb zo mijn behoeften aan knuffelen, aanraking, massage, intimiteit, seksualiteit.

Een goed libido is één, het realiseren is vers twee. Enkele jaren geleden stelde een vriend aan mij voor om dan maar een prostituee langs te laten komen. Ammehoela, dat ga ik niet doen. Inmiddels heb ik dus deze andere stap gemaakt.

De verbeelding spreekt voor zich. Details zal ik jullie besparen. Die zijn privé!

Blog door Geert Jan den Hengst, juli 2021