Soms is het nauwelijks een minuut of slechts enkele seconden dat ik eerder dan de bedoeling is wakker word. Alsof ik het mijzelf wil besparen om door het geknerp van mijn HEMA-wekker uit mijn slaap getrokken te worden. Veel effect heeft dat niet. Ook al ben ik nog in de stilte al op aarde geland en zie ik dat de wekkerherrie aanstaande is, zelfstandig het geluid uitzetten kan ik niet. Waarom ik na al die jaren nog geen alternatief heb gekocht? Zeg het maar.

Het afkappen van dit kabaal is over het algemeen de eerste handeling die wordt verricht door de mijn slaapkamer betredende ADL’er. Vaak vervolgd met ʽhéérlijk, die stilteʹ, ʽallemachtig, wat een martelingʹ of ʽmisschien maar eens een nieuwe wekker kopen?ʹ Zelfs bij nauwelijks ingewerkt medewerkers is dit feitelijk de eerste handeling die wordt aangeleerd bij cliënt 16, ik dus. Raar is dat niet, want met dit kabaal wordt ieder mens als een automatisme naar de uitknop gezogen. Maar dit alles terzijde.

Iedere doordeweekse ochtend heb ik voor 7:15 een afspraak staan. Noem het enthousiasme voor het leven dat ik graag op tijd aan de dag wil beginnen. Over het algemeen wordt en er na een paar minuten na mijn oproep aangebeld door twee ADL-ers. Of misschien sluit nummer twee iets later aan. Door het geluid van mijn wekker heen probeer ik op te vangen welke medewerkers mijn huis binnenlopen. Als dat al aan de deur via in de intercom wordt vermeld, dit is nauwelijks te verstaan. Zelf vraag ik nooit naar wie er aanbelt. Goed van vertrouwen? Iemands manier van lopen kan de identiteit bepalen. Mits men samen is zou ik dat ook aan stem of het eventuele lachen kunnen horen.

Waarom zou ik dat van tevoren willen weten? Dit maakt in principe natuurlijk niets uit, iedereen is welkom. Trouwens, lang zal dit raadspelletje niet duren, want binnen enkele seconden maken de betreffende medewerkers zich bekend door mijn slaapkamer binnen te stappen. Maar op deze manier weet ik waar ik aan toe ben en kan ik mij erop instellen of ik met één of twee ervaren collega’s van doen heb of niet. Er is nou eenmaal een verschil of er twee ervaren krachten naast mijn bed komen staan of dat een van tweeën minder of zelfs niet ervaren is. Het onderscheid zit erin dat ik dan passief of actief moet zijn.

Is er een prototype Fokusbewoner? Waarschijnlijk niet, maar regelmatig lees of hoor ik over cliënten uit den lande die graag volledig, of zo actief mogelijk, betrokken willen zijn bij het inwerken van nieuwe collega’s tijdens de persoonlijke verzorging. Wat natuurlijk helemaal te begrijpen is. Dat is immers Fokus ten top, eigen regie!

Zie het als een mix tussen energiebesparing en overmacht, dat ik het inwerken liever overdraag aan een medewerker. Aangezien ik alleen mijn hoofd kan bewegen, vind ik uitleggen tijdens het inwerken lastig. Uiteraard blijf ik wel alert en vul aan indien nodig, als een ervaringsdeskundige sidekick. Voorafgaande aan het inwerken spreek ik dit ook af met de aanwezige medewerkers. Deze afspraak staat ook vermeld in mijn cliëntgegevensmap.

Deze manier van inwerken heeft een goede uitwerking.