Arne Verhoeven begon midden in de coronapandemie als manager ADL-assistentie bij Fokus:

‘Iedereen zit in een flow en gaat er samen voor’

Het coronavirus heeft het leven van iedereen volledig op zijn kop gezet. Wat betekent dat voor onze cliënten en medewerkers? Hoe ervaren zij deze periode? We vroegen Arne Verhoeven naar zijn ervaringen. Hij begon in maart als manager ADL-assistentie bij Fokus en kwam dus midden in deze pandemie bij Fokus terecht.

Kun je eerst iets over jezelf vertellen?

‘Mijn naam is dus Arne Verhoeven. Ik heb ruim vijftien jaar ervaring in de gehandicaptenzorg. Ben begonnen in het primaire proces, heb daarna de overstap naar het management gemaakt en werkte de laatste drie jaar als regiomanager in het domein kind & jeugd. Ik kan door mijn ervaring flexibel omgaan met constant veranderende omstandigheden en ga dan graag samen met een team op zoek naar passende oplossingen’.

Op welke manier ben jij in je dagelijks werk met corona bezig?

‘Ik zorg dat ik er zoveel mogelijk ben voor de teams en cliënten, moet ervoor zorgen dat de dienstverlening door kan gaan, juist in deze moeilijke tijden. We zijn per team gaan kijken of en zo ja op welke manier de dienstverlening anders moesten organiseren. Dat is ook continue zorgen dat je in contact blijft met cliënten. Onze medewerkers zijn gelukkig creatief en zijn gewend om in één-op-één situaties keuzes te maken. Daar heb ik veel bewondering voor. We werken volgens de richtlijnen van het RIVM en de protocollen van Fokus. Dat geeft houvast. Tegelijk verandert de informatie vaak zo snel, dat dat zeker in het begin best lastig was. Het riep vaak vragen op, van medewerkers en cliënten. En soms weet je het antwoord ook gewoon niet. Dat kost veel tijd. Tijdens een bereikbaarheidsdienst op een zondag werd ik eens 65 keer gebeld, met uiteenlopende vragen: “een cliënt is verkouden, maar heeft geen koorts, mogen we hem gewoon assisteren en hoe?”, “mijn partner heeft klachten, mag ik werken?”, “cliënt heeft zich laten testen en ik ben gisteren nog in contact met haar geweest, wat moet ik doen?” et cetera et cetera. Je probeert ze dan niet alleen het juiste antwoord te geven, maar biedt ze ook een luisterend oor en probeert ze gerust te stellen. In alle vragen van medewerkers en cliënten zit ook vaak de onzekerheid en angst die deze periode met zich mee brengen.’

Zijn er dingen rondom corona waar jij als manager ook niet wee hoe je er mee om moet gaan?

‘We weten nog zo weinig van het virus en de inzichten veranderen zo snel, dat een honderd procent reactie of oplossing vaak onmogelijk is. Dat is voor mij als manager ook vaak verwarrend en lastig, omdat je vaak geen pasklaar antwoord klaar hebt. Maar dat is wel logisch in deze tijd. Het is voor ons heel fijn dat er vanuit Fokus na elke persconferentie goed wordt gekeken wat dat voor ons betekent. De updates op het portaal en de site en het steeds weer actualiseren van de stappenplannen zijn zeer waardevol. Voor mij als manager is daarbij een belangrijke rol weggelegd om die informatie continue onder de aandacht te brengen van medewerkers en cliënten. En om het gesprek daarover te voeren.’

Hoe kijk je naar de nabije toekomst?

‘Ik maak me wel zorgen over de lange adem dit virus vraagt. We hebben de hele winter nog voor ons liggen en hebben nu vaak al een enorm beroep op de collega’s moeten doen. Ze pakken dat overigens geweldig op. Iedereen zit in een flow en we gaan er samen voor. Daar ben ik echt heel trots op. Maar er kan een moment komen dat de rek er uit is. Zorgmedewerkers hebben het hart op de goede plek, die gaan maar door. Maar het is ook belangrijk om daar aandacht voor te hebben en mensen tegen zichzelf in bescherming te nemen op het moment dat dat nodig is. Daarom is het zo belangrijk op elkaar te letten en in gesprek met elkaar te blijven.’

Heb je een boodschap voor cliënten?

‘Veel cliënten leven op dit moment in isolement uit angst voor besmetting. Hele begrijpelijk. Gevolg is wel dat ze veel tijd hebben om na te denken en volop bezig zijn met het virus. De ADL-assistent die vervolgens langskomt krijgt dat voor de kiezen. Ik begrijp dat volkomen. Het is belangrijk om begrip voor elkaar te blijven tonen en met elkaar in gesprek te blijven. Ik zie veel saamhorigheid en dat moeten we koesteren.’

En wat zou je de medewerkers willen meegeven?

‘Eigenlijk hetzelfde: verplaats je in de situatie van de cliënt en blijf in gesprek. Veel medewerkers voelen ook de druk vanuit thuis. De vragen of je voldoende beschermd kunt werken, zorgen om eigen familieleden, partners die in sommige gevallen ineens een baan verliezen, de vraag om meer uren te werken, angst om zelf ziek te worden et cetera. Blijf erover praten!’

Wat doet deze periode met jou persoonlijk?

‘Net zoveel als vele anderen. Het is een pittige tijd zonder duidelijk perspectief of oplossing. Die onduidelijkheid zorgt ervoor dat we vooral met de waan van de dag bezig zijn. Ik ben iemand die normaal erg geniet van zijn sociale omgeving en dat mis ik nu wel. Tegelijk helpen mijn twee kleine kinderen mij dan wel weer te relativeren. Voor hen is de situatie gewoon zoals die is en ze maken daar gewoon het beste van. Ze zijn soms beter in staat zich aan te passen dan ons volwassenen, denk ik wel eens.’

Wat ga je doen als het leven weer ‘normaal’ is?

‘Door het coronavirus ben ik nu vooral met de waan van de dag bezig. Als deze periode voorbij is wil ik me vooral richten op de verdere ontwikkeling van de ADL-teams, de samenwerking met cliënten, het zo optimaal mogelijk zorgen voor tevreden cliënten en medewerkers. We doen heel veel dingen heel goed, dat laat deze periode ook zien, maar ik heb er veel zin om dat nog verder te verbeteren.’

4 november 2020