Door: Geert den Hengst (cliënt)

 

Oordelen

Onlangs vroeg ik aan een ADL-er wat voor haar misschien wel de meest absurde situatie was in haar werk. Daar hoefde zij niet lang over na te denken. Dat was op een vorige project waar zij werkte. "Een van de cliënten kreeg inzicht in het werkrooster van ons team. Afhankelijk van wie er dienst had bepaalde dit persoon om al dan niet assistentie aan te vragen." Mijn bek viel niet meteen open. Ik had wel eens eerder iets dergelijks gehoord. Maar be-la-che-lijk is het natuurlijk wel.

 

Met een ondertussen tien jaar durende carrière als Fokuscliënt achter mijn naam, heb ik al over menig scheve verhouding binnen Fokusland gehoord. Niet van dichtbij, want over hun eigen parochie zullen ADL-ers natuurlijk nooit praten. Trouwens, waar ik woon is alles zo perfect als wat. Toch?

 

Maar over elders in den lande heb ik bijvoorbeeld wel eens gehoord dat er boodschappen voor een cliënt worden gedaan. Dat er honden van cliënten worden uitgelaten, een complete maaltijd wordt bereid of een partij wasgoed wordt gestreken. En van heel veel andere voorbeelden heb ik tot nu toe geen weet.

 

Wat daarvan klopt en wat niet, zeg het maar. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. Maar dat midden overlapt weer dat behoorlijke hot item van weleer: de hand- en spandiensten. Moeilijk, moeilijk, moeilijk! Wat mogen cliënten en ADL-ers wel en wat niet? Het is enkele jaren terug gepoogd om in te kaderen, maar toch… Zelf heb ik ook geregeld te maken gehad met deze duidelijke onduidelijkheid. Daar hebben de ADL-ers en ik na afstemming mee leren omgaan.

 

Enkele jaren terug hielp ik soms mee aan de training voor ADL-ers: Werken in het tempo èn op aanwijzingen van de cliënt. Daar hoorde ik over cliënten die één of meerdere ADL’ers in de ban deden. De glaasje water-methode is misschien wel bekend, waarbij net zolang om onnozel assistentie wordt gevraagd, totdat een wil getolereerde medewerker verschijnt. Ook het onvriendelijk bejegenen, compleet negeren tot wegsturen van degene die aan de deur verschijnt, kwam ter sprake.

Dit lijkt mij niet te accepteren en zou meteen moeten worden afgekapt door het betreffende team. Maar dat gebeurde niet, dus kennelijk werd dit gedrag gedoogd. Of hier was om wat voor reden dan ook gewoon niet tegen op te treden? Deze mensen bepalen niet alleen de regie over het eigen leven, maar houden op deze manier een compleet team in een greep.

 

Overduidelijk is dat ik er wat van vind als ik hoor dat elders bepaalde regels gelden. Het neigt zelfs naar een mix van irritatie en ongeloof dat er anders met algemene afspraken wordt omgegaan dan in mijn eigen project. Toch kan ik mezelf aankijken en afvragen wie ik ben om daar wat van te vinden. Natuurlijk, objectief bekeken ben ik verbaasd over hoe dit mogelijk is en net zoals ik wil dat ik evenveel huur betaal als mijn buren, verwacht ik ook een gelijke behandeling binnen Fokus.

 

Maar daar waar ik woon ben ik tevreden en ervaar geen tekortkomingen. En misschien zijn er wel redenen voor die uitzonderingen in andere projecten.

 

Oftewel: ook ik moet uitkijken met het lukraak en kortzichtig oordelen!