Door: Gerrit Jan Tempelman (cliënt)

Goede verstaanders

Ze kijkt me vragend aan. “Wat zei je? Ik hoorde je niet goed.” Geduldig herhaal ik mijn aanwijzingen. Harder en helderder. “Sorry,” stamelt ze schuchter. “Het was niet mijn bedoeling om ehm…” Dat geeft niet. We hebben ook nog maar net kennisgemaakt. Leuk je te ontmoeten. Meer valt er nu nog niet te zeggen.

Na een gezellig babbeltje hebben we een kwartiertje later zeker al zinnige zaken te bespreken. Want in alle eerlijkheid praatten we soms een beetje langs elkaar heen. Ongewild legde ze me hier en daar zomaar een paar woorden in de mond. Had ze er dan maar liever uit gehaald. Soms sprak ze net even iets te snel en soms zweeg ze net iets te lang. Maar voor nu zetten we er een punt achter. Bij de deur draait ze zich om. “Vond je dat het goed ging?”

Mijn boodschap is duidelijk. Ja, het ging goed. Maar het kan nog veel beter. Durf die drempel over te stappen. Hou je rug recht als je naar binnen loopt. Je bent van harte welkom in mijn huis. Welkom op jouw werkvloer. Kom gerust verder. Leuk dat je er bent. Steek je beide handen uit, maar neem mij niet al te veel taken uit handen. Stroop je mouwen op, maar vertil je niet aan dit werk. Leun gerust een beetje op mij. Nee, klamp je alsjeblieft niet aan mij vast, dat ook weer niet. We moeten dit samen doen. Ik geef je een duwtje in de rug, zodat jij zelfstandig in balans kunt blijven. Ga vooral niet te diep door de knieën voor mij, want we staan op gelijke voet. Kijk niet op me neer alsjeblieft, maar zie mij ook niet naar de ogen. Houd jezelf in evenwicht. Zorg dat je staat voor wie je bent. Spreek me zelfs tegen als je dat wilt. Want ik mag dan wel het laatste woord hebben, maar ik luister graag naar je. Zullen we dat afspreken?

Nu zoekt ze soms nog naar bevestiging. We moeten elkaar nog beter leren begrijpen. Maar hoe vaker we met elkaar praten, hoe beter we elkaar zullen aanvullen. Dan voegen al die voorzichtige vragen steeds minder toe. Omdat goede verstaanders aan een half woord genoeg hebben.